Back in Bombay

Voor iedereen die enigzins bekend is met mijn planningsstijl zal het geen verrassing zijn dat mijn plannen op het laatste moment radicaal werden gewijzigd. Ach ja, dat houdt het spannend, zeggen we dan maar. Dankzij een aantal geweldige mensen bleek Pushkar zo goed te bevallen dat ik niet al te veel haast had om te vertrekken. Toch kwam het moment dat ik het magische plaatsje moest gaan verruilen voor het alom bekende 'smelly Delhi'. Ik ben niet zo'n fan van de grote Indiase steden; ik vind het veel leuker om die kleine stadjes & dorpjes op te zoeken. Hoewel ik dus al die tijd heb gezegd dat ik Delhi absoluut wilde mijden, werd het om logistieke redenen echter onmogelijk om ergens anders naar toe te gaan. Nou ja, best. Dan gaan we toch naar Delhi..

Wonder boven wonder ging dit keer alles goed tijdens de reis. Geen wegwerkzaamheden, geen aangereden kamelen, geen klapbanden & zelfs geen vertraging. Het moet niet veel gekker worden :D Delhi is alles wat je ervan verwacht: groot, smelly, belachelijk veel auto's/taxis/tuktuks/fietstuktuks, touts op elke hoek van de straat, armoede, dooie mensen, enorme shopping malls, veel mensen & weinig koeien. Tsja, ik kan het die beesten niet kwalijk nemen. Ik zou ook niet in Delhi willen blijven rondhangen ;) ook zoiets moois: een van de mooiste dingen in Delhi is het Red Fort, en jawel: dat is nu gesloten in verband met Independence Day op 15-8. Welja, sta je daar ook nog eens voor jan snot. Je begrijpt, ik heb niet zoveel met Delhi.

Ik maakte dan ook dat ik hier wegkwam. Nouja, voor een dagje dan. In Delhi regelde ik het treinticket van Delhi naar Agra en daar kwam ik tot de ontdekking dat alle treinen terug naar Delhi reeds volgeboekt waren. Tsja, wat doe je dan? Gewoon gaan & hopen dat er een ander soort van vervoermiddel weer terug gaat. Kom zeg, het moet natuurlijk wel een beetje spannend blijven. Dus hup, de volgende dag op het onchristelijke tijdstip van 6AM sprong ik alweer in de trein. Ik dacht mooi even twee uurtjes te kunnen pitten, maar dat feestje ging dus niet door. Ik zat in de meest luxe trein van heel India en dat zul je weten ook. Het is net een vliegtuig: aan de lopende band komen ze langs met wat te drinken, te happen & te snaaien. Hulde.

Eenmaal in Agra bleek mijn tuktuk-man een kerel te kennen die mij wel op de trein terug naar Delhi wist te krijgen. Everything's possible in India en ik was al op de hoogte van het feit dat er altijd wat te regelen valt bij Indian Railways, mits je genoeg betaalt :D best, dacht ik, laat ik mijn geluk eens beproeven! Dus hup, de tuktukker neemt me mee naar een of ander vaag kantoor en na wat papierwerk en onderhands geschuif met geld was het geregeld en kon ik 's middags het ticket komen ophalen. Whoehaha prachtig toch. Maar goed, terwijl ik daar in dat louche hutje zit, gaat de deur open en hoor ik twee wel heel bekende stemmen: de engelse meiden uit Pushkar! Niet te geloven. Of all places kom je elkaar weer tegen in een tent waar je nog niet dood gevonden wilt worden :D toeval bestaat niet, zegt men dan.

Anyway, al dat gedoe om in Agra te komen was het meer dan waard. De enige en belangrijkste reden om hier naartoe te komen is.. de Taj Mahal. Wat een beauty. Het is ongelofelijk mooi; zo mooi dat het op foto, video of postcard echt niet te vangen is. Wat geweldig om hier te zijn! Niets, maar dan ook helemaal niets, komt ook maar lichtelijk in de buurt van de schoonheid van de Taj. Prachtig. Ik kan hier hele verhalen gaan houden, maar de foto's die ik binnenkort plaats spreken wel voor zich denk ik.

Wederom nog enkele transport-verhalen (ik kan het niet helpen; de meest vage dingen gebeuren nu eenmaal onderweg): mijn plaats in de trein van Agra naar Delhi bleek in de laagste klasse te zijn. Dat houdt ongeveer in dat je vier uur (ipv twee) gezellig zij-aan-zij op een houten plank zit, terwijl de trein bij ongeveer elk gehucht een stop maakt. Meer en meer mensen komen de 'coupe' binnen en al die mensen weten een voor een allemaal een plaatsje te bemachtigen. Uiteindelijk zit je met zo'n vijf personen op die houten plank (die toch echt voor drie smalle personen bedoeld was) & hangt/ligt/slaapt er een behoorlijke hoeveelheid passagiers op of tussen de bagagerekken boven je hoofd. Het wordt warmer en warmer en als dan ook nog de dame naast je heel erg ziek wordt, is het feestje compleet. Hmm heerlijk.

Mijn laatste dag in Delhi werd dankzij Nicky & Holly gelukkig nog een feestje. Een echt feestje, en niet zo'n sarcastisch feestje als ik hierboven heb beschreven :) 's Avonds klom ik wederom in de trein, maar dit keer voerde de reis terug naar Bombay. Een kleine 16 uur later arriveerde ik zo'n slordige 1500 kilometer verderop in het chaotische maar oh zo prettige Bombay. De trein was fantastisch; zelfs de zo door mij geliefde ICE kan hier niet aan tippen. India blijft verbazen.

Ik ben er zo eentje die 'het onderweg zijn' een van de leukste dingen van het reizen vindt, en vandaar waarschijnlijk mijn redelijk uitgebreide verhalen over alle vage gebeurtenissen onderweg :D Voor een busrit van 16 uur of een treinrit van dagen draai ik mijn hand dan ook niet om; ik vind het prachtig. Mooie mensen, leuke reizigers, toffe landschappen, vreemde dingen langs de kant van de weg.. zo zie je nog eens wat. Helaas heb ik mijn reis er alweer bijna op zitten. Vandaag heb ik voor de laatste keer kunnen genieten van het mooie Indiase leven en de hectiek van deze stad. Vanavond doen we ons tegoed aan een laatste thali & uiteraard kan een Bollywood-film niet overgeslagen worden. Morgen in alle vroegte zal ik het vliegtuig naar Helsinki nemen, en na enkele uurtjes vlieg ik verder om 's avonds eindelijk weer voet op eigen bodem te zetten.

Tsja, en hoe was India? Groot, chaos, geweldig, druk, hectisch, koeien, mensen, fantastisch, prachtig. Zoiets. Wat een ervaring. Lieve mensen, heel erg bedankt voor al jullie lieve mailtjes & reacties, echt super. Ik werd er heel erg blij van!

Liefs

PS: Binnenkort plaats ik nog enkele foto's; dat gaat nu niet omdat dit oude bakbeest van een computer geen dvd kan lezen :D