Mooie avonturen

De weken vliegen hier voorbij en voor je het weet is het tijd voor, jawel, het WK. Heel Santiago is in de ban van de Chileense deelname aan het WK en gisteren was het dan eindelijk zover: Chili won voor het eerst sinds 48 jaar een wedstrijd in de ‘Copa Mundial’. En wat was het prachtig! Ik heb genoten van de hysterische commentaren van de verslaggevers (‘un parrrrtido pa comerrrrse las uñññas!!’) en vooral van het hele feest naderhand: een hoop getoeter, een hoop getrommel, een blauw-wit-rode mensenmassa, trucks vol met enthousiaste fans, noem maar op. Dat de wedstrijd om half acht ’s ochtends plaatsvond, doet merkwaardig genoeg niets aan de feestvreugde af.

Maar gelukkig beleef ik behalve gekke voetbalwedstrijden ook nog een hoop ander leuks. Sinds mijn laatste verhaaltje zijn natuurlijk al heel wat weken verstreken, dus ik zal jullie niet vermoeien met uitgebreide beschrijvingen van mijn wel en wee, maar de hoogtepunten zal ik echter niet onthouden. Allereerst was daar natuurlijk de verjaardag van Matías, die we een weekend lang gevierd hebben. Tsja, als je het doet, doe het dan goed. Heel wat cadeautjes zijn samen met mij de oceaan overgevlogen en dat kon meneer natuurlijk wel waarderen. Een van de toppers bleek het geniale shirt dat we hadden laten maken met als opschrift de tekst van ‘ik heb een potje met vet’. Hilarisch!

Eveneens hilarisch is het feit dat ik continue bekende chilenen – BC’ers?- tegen het lijf loop. Niet dat ik het in de gaten heb, natuurlijk, maar ik heb in de paar weken dat ik hier ben kennis gemaakt met onder andere de vrouw van een ex-president, een beroemde danseres, een tv-actrice en een film-acteur. Maar het allermooiste van alles was dat ik tijdens een voorstelling van het Nationaal Chileens Ballet pal naast ´la Pampita´ zat, een bekend Argentijns model dat de harten van vele mannen sneller doet kloppen. Zoek maar eens op in google, dan begrijp je vast wat ik bedoel.. ;)

Verder hebben we hier laatst een vrije dag gehad – nou maakt het mij natuurlijk geen bal uit waarom iedereen vrij is, maar curieus genoeg bestaat deze feestdag vanwege een of andere veldslag die ze, let op, verloren hebben. Rare mensen. Anyway, Matías was dus vrij en van die gelegenheid hebben we natuurlijk gebruik gemaakt om een lang weekend naar het strand te gaan. Geniaal idee! Nadat ik zo´n beetje heel het dorp had afgebeld om te vragen of ze nog een plekkie voor ons hadden, kwamen we uiteindelijk uit bij een cabaña aan de rand van het strand. ’s Ochtends wakker worden door het geruis van de zee, mmm, beter kan niet!

Iets minder gingen onze verhuisperikelen. Het toffe appartement waar we zaten was al verhuurd voor de volgende maand, dus toen we besloten dat ik langer zou blijven hadden we een probleem. Na veel gedonder hadden we eindelijk een leuk, nieuw appartementje gevonden wat in een van mijn favoriete straten staat. Hup, wij erin, bleek dat de huisbaas alles helemaal veranderd had, veel meubels had weggehaald en het echt slecht had achtergelaten - dit zijn subtiele woorden voor een ranzig appartement met twee stoelen en een bed. Tsja. Nog geen twee dagen later zijn we dus maar wéér verhuisd, ditmaal naar een prima appartementje een stukje verderop. Geen zwembad dit keer, maar wel een relaxte locatie en een hoop lol met Matías.

Op het programma voor de aankomende tijd staat onder andere nog een bezoekje aan de sneeuw. Nu de winter gearriveerd is zijn de temperaturen gezakt en wordt het tijd voor de winterjas – en volgens de chilenen óók de sjaal, de muts en de handschoenen. Hilarisch. Elke dag kun je de dikke laag sneeuw op de Andes zien groeien en onlangs is het skiseizoen dan ook officieel geopend. Die kans kan ik natuurlijk niet zomaar laten gaan, en dus wordt het binnenkort tijd voor lekker sneeuwhappen. Niet dat meneer kan skiën, maar wat geeft het.

Maar het is natuurlijk niet alleen maar lol en leuke dingen – er moet ook nog gewerkt worden. En ook al is er waarschijnlijk niemand die het geloofd, maar ik ben daadwerkelijk aan het scriptieschrijven geslagen. Natuurlijk niet van harte, maar wie wel? Het gaat best redelijk, dus ik verwacht natuurlijk geen verontwaardigde commentaren meer, toch? :D

Dan nog even een laatste opmerking: ik heb mijn vlucht gewijzigd en zal op maandag 5 juli definitief weer voet op (semi)Hollandse bodem zetten.

Liefs!